DE ROL VAN STEDEN IN HET DEBAT OVER KUNSTMATIGE INTELLIGENTIE (AI)
De toenemende frequentie en ernst van wereldwijde verstoringen verminderen het vermogen van overheden om hun achterban effectief van dienst te zijn. Veel reeds lang bestaand beleid en praktijken worden snel achterhaald of onhoudbaar in het licht van technologische, ecologische en sociale schokken, terwijl het publiek steeds meer vraagt om een wendbare, responsieve beleidsvorming (Head en Alford 2015). Het voorgestelde onderzoek onderzoekt hoe steden reageren op dergelijke verstoringen, waarbij de nadruk ligt op de talloze uitdagingen die de klimaatcrisis met zich meebrengt. Steden zijn een belangrijke plaats voor bestuur: Meer dan 55 procent van de wereldbevolking woont momenteel in stedelijke gebieden en dit aantal zal naar verwachting stijgen tot bijna 70 procent in 2050 (VN 2018). Wanneer zich een verstoring voordoet, kunnen lokale beleidsmakers op verschillende manieren reageren, van niets doen of kleine aanpassingen in de marge van de huidige praktijken, tot het fundamenteel veranderen van beleidsprocessen en -resultaten. Deze keuzes hebben belangrijke gevolgen voor de gezondheid, veiligheid en levenskwaliteit van de gemeenschap, maar we weten niet genoeg over de besluitvormingsprocessen die deze uiteenlopende uitkomsten produceren.
Dit project probeert de genetwerkte microbeslissingscontext (NMDC) af te bakenen en te analyseren. Dit is de arena waarin interacties tussen beleidsactoren vorm geven aan de beslissingen van een overheid over of en hoe een publiek probleem moet worden aangepakt. We gebruiken en combineren inzichten uit politieke, beleids- en netwerkwetenschappen om te beoordelen hoe variaties binnen NMDC's de mate van transformativiteit van bestuurlijke reacties beïnvloeden (Moser en Ekstrom 2010). Inzicht in hoe overheden reageren op uitdagingen die de prestaties van de publieke sector bedreigen, sluit direct aan bij de missie van het DRMS-programma om het begrip en de effectiviteit van besluitvorming te vergroten. Artikel
