“Toen ik op het punt stond een bachelor te kiezen, had ik nog geen duidelijke voorkeur voor een bepaalde universiteit of studentenstad. Ik wist alleen zeker dat ik Technische Geneeskunde wilde studeren – en dat wordt alleen aangeboden aan de TU Delft en aan de Universiteit Twente (UT). Ik werd uiteindelijk aangenomen bij de Universiteit Twente, dus dat maakte de keuze gemakkelijk! En hoewel Delft meer voor de hand zou liggen voor mij – ik kom zelf uit Loosdrecht – ben ik blij dat ik uiteindelijk in Enschede terecht ben gekomen.
Oefenen in het Techmed Centre
Tijdens de Kick-In – de introductieperiode van de universiteit – merkte ik meteen al dat het studentenleven veel te bieden had. Bovendien is het onderwijs hier heel persoonlijk en de kleinschaligheid van de universiteit draagt daaraan bij. En een groot voordeel – voor mij als student Technische Geneeskunde dan – is het TechMed Centre. De universiteit heeft een eigen technisch medisch centrum, waardoor je niet afhankelijk bent van apparatuur en ruimte binnen een ziekenhuis. Je kunt als student zo een ruimte reserveren als je bijvoorbeeld nog moet oefenen voor een praktijkexamen!
Het was voor mij dan ook een logische stap om na de bachelor verder te gaan met de master Technische Geneeskunde aan de UT. Binnen deze master heb je de keuze uit twee specialisaties: Medical Sensing & Stimulation en Medical Imaging & Interventions. Ik had tijdens de bachelor al meer interesse in beeldvormingstechnieken zoals MRI en CT-scans, dus ik koos voor de laatste.
Theoretisch en praktisch
In het eerste jaar doe je vooral theoretische kennis op binnen de specialisatievakken, maar je volgt ook praktijkvakken. Zo leer je medische handelingen te verrichten, zoals het uitvoeren van een endoscopie, katheterisaties, injecties, hechten en reanimeren. Die combinatie vind ik heel fijn: je wordt echt klaargestoomd voor het werkveld.
Dat blijkt ook uit de hoeveelheid stages die je loopt – de zogenoemde TG-schappen. Het tweede jaar bestaat uit 4 stages van 10 weken, en in het derde jaar studeer je af binnen één afdeling van een ziekenhuis. Daardoor kom je op veel verschillende afdelingen binnen verschillende ziekenhuizen terecht. Daarin draai je deels mee met de kliniek, en verder ben je bezig met het uitvoeren van je eigen onderzoek.
3D geprinte spalken
Zo werkte ik tijdens mijn TG-schappen op de radiologie-afdeling in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis aan een AI-model dat tumoren in de buik en lymfeklieren kan herkennen, maar in het Radboud UMC in Nijmegen liep ik bijvoorbeeld mee op het 3D lab. Daar werkte ik, samen met de traumachirurgie-afdeling, aan de ontwikkeling van 3D geprinte spalken. Zulke spalken kunnen grote voordelen hebben ten opzichte van gips, ze zijn namelijk een stuk lichter, hygiënischer en makkelijker te dragen voor de patiënt.
Tijdens die stage kwam heel goed de combinatie van medische en technische kennis naar voren. Ik werkte aan een scanprotocol voor het maken van een 3D model van een arm. Aan de medische kant moet je weten in welke setting de scans plaats kunnen vinden en welke regio’s er belangrijk zijn voor het behandelen van een polsbreuk, zodat je hier rekening mee kan houden in je scanprotocol. Daarnaast moet je aan de technische kant weten wat de scanner aan kan, hoe je ervoor zorgt dat je de nodige gebieden goed in beeld brengt, en hoe je van de scans een model maakt.
Het menselijk lichaam als logisch systeem
Tijdens de TG-schappen heb ik gemerkt dat je als technisch geneeskundige een andere blik hebt. Waar een arts meer klinisch redeneert vanuit bepaalde symptomen, leer je als TG’er het menselijk lichaam te zien als een logisch systeem – waardoor je een probleem goed kunt herleiden. De rol van de technisch geneeskundige is nog niet helemaal gevestigd binnen elk ziekenhuis, maar ik merk echt dat het waardevol is binnen een medisch interdisciplinair team – en dat het door artsen ook gewaardeerd wordt.
Ik denk dat juist die combinatie van technische en medische kennis de zorg verder kan brengen. AI kan bijvoorbeeld ingezet worden om medische resultaten, zoals een scan, inzichtelijker te maken, wat kan helpen bij diagnostiek en behandeling. Daar heb je niet alleen medische kennis voor nodig, maar je moet ook kunnen programmeren, bijvoorbeeld. Dat vind ik trouwens één van de leukste onderdelen van mijn opleiding. Programmeren is echt puzzelen: het is een continu proces van trial and error – tot je uiteindelijk een oplossing hebt gevonden voor een medisch-technisch vraagstuk. Ik vind het leuk dat je op de achtergrond aan dit soort hightech ontwikkelingen kunt werken, maar dat je tegelijkertijd ook dicht bij de patiënt staat."
