Robotavatars moeten mensen het idee geven dat ze fysiek aanwezig zijn op een compleet andere plek terwijl ze een robot besturen bijvoorbeeld met virtual reality. Maar hoe laat je iemand denken dat hij of zij iets aanraakt zonder dat dat echt zo is? Dresscher probeert dit voor elkaar te krijgen met behulp van haptic feedback.
Aan de andere kant zit Dijkstra. Zij wil weten hoe wetenschappers en burgers kunnen samenwerken en wat ze van elkaar kunnen leren. Co-creatie! Daarbij is goede communicatie cruciaal. Maar hoe brengen je die twee werelden goed bij elkaar?
